Το μήνυμα της διαφθοράς!

Χθες, η μέρα μου φάνηκε πολύ διαφορετική. Ένιωθα ότι είχα πετάξει ένα μεγάλο βάρος από επάνω μου αλλά δεν είχα πια εκείνη την ανυπομονησία! Θα πάρει; Πότε θα πάρει; Πότε θα τη δω; Καθώς δούλευα χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ο δάσκαλος χορού μου. Με ρώτησε αν ήθελα να χορέψω και χθες! Σκέφτηκα ότι ίσως ήταν μια πολύ καλή ιδέα για να ξεχαστώ αν και το σώμα μου το έχω πολύ ταλαιπωρήσει τον τελευταίο καιρό! Έκλεισε… μετά παίρνω τηλέφωνο τον κολλητό μου και του λέω τα νέα της εξομολόγησης. Μου λέει ότι έχω πολύ θάρρος. Εγώ απόρησα… πιστεύω ότι πρέπει να είναι η ζωή…γεμάτη πάθος αγάπη και πόθο. Όσο μου ανέλυε τις σκέψεις του εγώ σκεφτόμουν ότι κάποια στιγμή πρέπει να του δώσω λίγο από τη διαφθορά μου. Εντάξει την έχω χάσει τώρα…. αλλά θα την ξαναβρώ που θα πάει! Κι αυτό το παιδί τόσο αγνός… ίσως για αυτό είναι ο καλύτερος φίλος μου… ο αδελφός μου… κρατάμε τις ισορροπίες! Με πήγε καπάκι από τη δουλειά σε μια παραλία. Ξάπλωσα το κουρασμένο μου κορμί σε μια ξαπλώστρα και κοιμήθηκα! Άρχισα να μελαγχολώ… η πρώτη μέρα χωρίς αυτήν…σκέφτηκα. Τόσο βαρετά…κάθε τόσο κοιτούσα το κινητό μου. «Θα σε πάρω εγώ!» τα τελευταία της λόγια. Στη παρέα ήρθαν δύο κοπέλες με έναν φίλο μου. Ελληνοβελγίδες ήταν. Αυτός κάτι είχε με την μια. Η άλλη ήταν μια ζουμερή ελκυστική παρουσία! Το μάτι έδωσε σήμα στον ασυνείδητο και ξύπνησε τον διαφθορέα! Άρχισα την προσέγγιση… Το κορμί της με είχε μαγέψει. Την επεξεργαζόμουν από πάνω μέχρι κάτω… ο τρόπος που μιλούσε σπαστά ελληνικά… με ξεσήκωνε με όλους τους δυνατούς τρόπους. Μου μιλούσε και στο μυαλό μου φανταζόμουν τον τρόπο και τον τόπο που θα την ακουμπούσα! Η προσέγγιση μου πάντα είναι ευγενική και κομψή…ανταποκρινόταν στο χιούμορ μου… κάποια στιγμή το σταμάτησα . Ξέρετε γιατί!

Πήγα σπίτι για να ετοιμαστώ για το χορό. Πάλι θα χόρευα με το φίλο μου τον Κάκο και τις δύο κοπέλες. Πήγα ξυρίστηκα , ετοιμάστηκα…. Η ετοιμασία για το χορό είναι σαν μια ιεροτελεστία. Άσπρο πουκάμισο, μαύρο πουκάμισο, μαύρο παντελόνι, άσπρο φανελάκι, μαύρο φανελάκι, την στολή (ή βράκα όπως τη λέμε εδώ), το σαρίκι για το κεφάλι και τα άσπρα καλογυαλισμένα στιβάνια μου οι μπότες δηλαδή. Έβαλα και το γυαλί, έβαλα και Μακρόπουλο στο αμάξι και έφυγα με όρεξη. Πήγα στο σημείο συνάντησης των χορευτών για να φύγουμε όλοι μαζί. Για πρώτη φορά έφτασα στην ώρα μου. Ήμουν μόνος… αναρωτιόμουν που να ήταν… το κινητό χτύπησε… η ώρα 8:40. Μήνυμα…παγώνω.

«Ήθελε πολύ θάρρος αυτό που έκανες. Απλά νοιώθω κάπως άβολα. Δεν ξέρω πώς να το χειριστώ. Πιστεύω ότι πρέπει να απομακρυνθούμε λίγο γιατί δεν βοηθάει την κατάσταση. Θα προσπαθήσω να μην σε αιφνιδιάζω όπως έκανα συνήθως γιατί σε νοιάζομαι και σέβομαι τα συναισθήματα σου. Πρέπει να το πάμε πιο χαλαρά και βλέπουμε. Αυτό που με στενοχωρεί πιο πολύ πέρα από ότι χάθηκε μια πολύ καλή φιλία είναι ότι αναγκάστηκες να απορρίψεις καταστάσεις. ANY WAY θα δείξει.»

Δεν πρόλαβα να τελειώσω το διάβασμα του μηνύματος και πήρα τηλέφωνο. Είμαι βλάκας. Ο διαφθορέας θα πήγαινε να χορέψει και θα απαντούσε μετά! Τι σκεφτόμουν; Μάλλον ήθελα να την ακούσω. Το σήκωσε κάπως διστακτικά. Με άκουσε πολύ χαλαρό και ηρέμησε. Της είπα να μην αγχώνεται. Μου είπε πως δεν το κάνει. «Θέλω να παίρνεις όποτε το αισθάνεσαι και εγώ δεν θα το παρεξηγώ» της λέω. Κάνει πλάκα λέγοντας ότι θα πάμε βόλτα Ρέθυμνο για να μου θυμίσει εκείνη την απίστευτη βραδιά δυο μέρες πριν που γέμιζε με το γέλιο της το αυτοκίνητό μου. Συνεχίζω και εγώ το χιούμορ. Μιλάω και με τη φίλη της! Μετά ξανά μαζί της…Το κλείνουμε…θα τα πούμε της λέω…ΔΕΝ θα γίνει δικιά μου. Είναι δύσκολα τα πράγματα παιδιά. Εγώ όμως θα προσπαθήσω. Αλλά όχι απελπισμένα και ρίχνοντας τον εγωισμό μου. Δεν θέλω λύπηση….λίγο αγάπη θέλω!

Οι χορευτές έφτασαν μπήκαμε στο αμάξι και ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο. Είχα κέφι μόνο και μόνο που την άκουσα. Τις σκέψεις μου μπλόκαρε το αβυσσαλέο ντεκολτέ της χορεύτριας…το κουτί με τις ατάκες άνοιξε….τι ηλίθια κοπέλα;….εγώ λατρεύω τις έξυπνες… αλλά ο διαφθορέας έχει άλλα κριτήρια εκτός εξυπνάδας. Πολύ σπάνια εγώ και ο διαφθορέας μέσα μου έχουμε συμφωνήσει… μία από αυτές τις σπάνιες φορές είναι Εκείνη.

Η βραδιά ήταν πολύ κουραστική… πιο πολύ λόγο ζέστης και το ότι η Κρητική φορεσιά είναι από τσόχα ΔΕΝ βοηθούσε καθόλου. Η κούραση δεν βοήθησε να μην την σκέφτομαι. Η χαζή χορεύτρια μια ασχολιόταν μαζί μου μια όχι. Το μόνο που με συγκίνησε πάνω της τη χθεσινή βραδιά…ήταν οι κραδασμοί από το στήθος της.
που ένιωθα στο χέρι μου πάνω στον ώμο της καθώς χορεύαμε πεντοζάλη.

Καθώς γυρίζαμε, στο αμάξι ακούγαμε ραδιόφωνο. Ένα τραγούδι μου χάλασε όλο το βράδυ μου.
Σ' έχω ώρες-ώρες μα το θεό τόσο πολύ ανάγκη πού τρέχουν απ' τα μάτια μου θάλασσες και πελάγη.
Στείλε ένα γράμμα μια συλλαβή αν έχεις τον θεό σου πού κρέμομαι απ' τα χείλη σου κι είμαι στο έλεος σου.
Ανάθεμά σε δε με λυπάσαι πού καίγομαι και λιώνω που μ' έκανες και σ' αγαπώ και τώρα μαραζώνω. Κλειδώθηκαν οι σκέψεις μου μες του μυαλού τα υπόγεια αχ πόσα θέλω να σου πω μα δεν υπάρχουν λόγια.
Ανάθεμά σε, δε με λυπάσαι πού καίγομαι και λιώνω πού μ' έκανες και σ' αγαπώ και τώρα μαραζώνω……